Wdzięczność [1 Kor 1, 1-9]

Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was. Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest Bóg, który powołał was do współuczestnictwa z Synem swoim, Jezusem Chrystusem, Panem naszym.

>P<

Dzisiejsze pierwsze czytanie pochodzi z Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian. Jest to sam początek tego dzieła. Widzimy w nim nie tylko piękne pozdrowienia, które przesyła Apostoł swoim bliskim, lecz także dużo dobrych słów, a nade wszystko wdzięczność. Autor zwraca się do wspólnoty wierzących w Koryncie i dziękuje im za wiarę, otrzymane od Boga łaski, powołanie do świętości, jedność jaką tworzą. Paweł docenia te postawy, zauważamy jego bliskość z założoną wspólnotą. Cieszy się nimi. Słyszymy też w tym liście słowa pokrzepienia, błogosławieństwa: "On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa". Warto ucieszyć się tymi słowami. Panu Bogu zależy na każdym człowieku. Szuka w nas dobra. Chce nam błogosławić. Czy potrafię za to być wdzięczny?

fot. pixabay