Przejdź do głównej zawartości

Przytul się do Jego Serca! [Mt 11, 28-30]

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

>P<

Bardzo ciekawy jest ten krótki fragment Ewangelii. Jezus zachęca, by wszyscy ludzie, którzy doznają jakichkolwiek problemów, trudności, oporów, niezrozumienia przychodzili do Niego. Łatwo można porównać te słowa z innym fragmentem Ewangelii, w którym Jezus zwraca uwagę na to, że faryzeusze nakładali na ludzi ciężary nie do uniesienia. Były to przepisy prawne, reguły, zagmatwane rytuały i wiele innych spraw i rzeczy. Zbawiciel mówił wtedy wprost: "[Faryzeusze] wiążą ciężary wielkie (...) i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszać ich nie chcą" (por. Mt 23, 23). Jezus ma świadomość tego, że niejednokrotnie niedomagamy, jest nam ciężko, boim się, różne sprawy, także duchowe, idą nam z oporem. Dlatego zestawia te problemy i wskazuje na swoje Serce: "Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichym i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych" (Mt 11, 29). Jezus pozostawia nam swoje prawo, jest nim prawo miłości. Ono nie może być ciężarem, który przytłacza, lecz słodyczą, która uskrzydla. Ufając Jezusowi nie jesteśmy zdani tylko i wyłącznie na samych siebie. Nie musimy też indywidualnie nosić tego wszystkiego co nas przytłacza. Chrystus zapewnię nas dziś, że jest przy nas i nas wspiera. Zobacz dziś, w tym fragmencie Jezusa, który zachęca mnie i ciebie do jeszcze większego zaufania. Przytul się do boskiego Serca, które rozumie, pociesza, dodaje odwagi i sił. Postaraj się przy Nim odpocząć i nabrać sił do dalszej drogi. Zechciej w różnych okolicznościach dzisiejszego dnia i tegorocznego adwentu z radością powtarzać słowa: "Jezu cichy i serca pokornego, uczyń serca nasze według serca Twego!". 

Inne rozważanie do tego fragmentu Ewangelii można znaleźć TUTAJ. 

fot. pixabay

Popularne posty z tego bloga

Królowa Polski [J 19, 25-27]

Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. >P<      Data 3 maja, wpisała się bardzo mocno zarówno do kalendarza cywilnego jak i kościelnego (liturgicznego). Z jednej strony kolejne rocznica ustanowienia konstytucji z 3 maja 1791 roku, a drugiej uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Dwa ważne wydarzenia związane z naszą Ojczyzną. Do dzisiejszego trzeciomajowego święta, często odnoszę wydarzenia z dzieciństwa, szczególnie wakacje spędzane u dziadków. Pamiętam takie dwa szczególne momenty. Pierwszy związany z wizerunkiem Maryi, kiedy w starej książeczce do nabożeństwa mojej śp. Babci znalazłem wygięty, podniszczony obrazek, który ukazywał samą twarz Matki Boskiej Częstochowskiej. Pamięt

Życzenia wielkanocne 2024

Wszystkim zaglądającym tutaj, pragnę życzyć błogosławionych świąt Wielkiej Nocy. Niech Chrystusa Zmartwychwstały przebija się przez nasze skamieniałe, często zamknięte na miłość i pokój serca. Niech wydobywa nas z naszych słabości i lęków. Niech obdarza pokojem, który przynosi!  Niech żyje w nas i poprzez nas! Radosnego Alleluja! Ku refleksji i modlitwie zostawiam piękną modlitwę napisaną przez papieża Benedykta XVI: "Panie Jezu Chryste, w ciemności śmierci stałeś się światłem, w otchłani najgłębszej samotności zamieszkała teraz na zawsze kojąca moc Twojej miłości, w Twoim ukryciu możemy śpiewać Alleluja ocalonych. Daj nam pokorną prostotę wiary, która nie daje wprowadzić cię w błąd, kiedy Ty wołasz nas w godzinach ciemności i opuszczenia, kiedy wszystko staje się niepewne; w czasie, kiedy Twoja sprawa zdaje się przegrywać w śmiertelnej walce, daj nam wystarczająco dużo światła, żebyśmy Ciebie nie stracili; tyle światła, żebyśmy mogli stać się światłem dla innych, którzy go jeszc

Uformowani i posłani [Łk 9, 1-6]

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie. >P< Formacja w szkole Jezusa rozłożona jest na konkretne etapy. Na samym początku było powołanie. Nauczyciel wybrał tych, których sam chciał. Zaprasza ich po imieniu by dołączyli do Niego i wyruszyli w drogę. Uczniowie zostawiają wszystko: swoje łodzie, zajęcia, rodziny. Wyruszają w nieznane. Już wtedy musiało to być dla nich nie lada wyzwanie. Pójść za Nieznajomym. Zaryzykować. Wszystko postawić na jedną kartę. Zar