W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć. On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!» A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić? » Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa. A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
>P<
Zadziwiające jest milczenie faryzeuszów w dzisiejszej Ewangelii. Zazwyczaj zachowywali się zupełnie inaczej: mówią, oskarżają, kłócą się z Chrystusem. A dziś właściwie nie wypowiadają żadnego słowa. Siedzą cicho na samym początku tego wydarzenia, obserwują każdy gest Jezusa, śledzą Go. Nie dają również żadnej odpowiedzi na pytania postawione przez Jezusa. Zadziwiająco dziwne zachowanie. Nie muszą nic mówić, Jezus doskonale zna ich serca, zdanie, myśli, słowa, które chcieliby wypowiedzieć. Smuci się na zatwardziałość ich serc, brak zmiany, nawrócenia. Zachowanie faryzeuszów, ich postawa, myśli są sprzeczne z Bożym zamysłem. Pragnieniem Boga jest nieustannie dobro człowieka. Bóg staje po stronie człowieka, szczególnie cierpiącego i potrzebującego. Jezus ma świadomość, że uzdrowienie, powrót do społeczności, normalne funkcjonowanie człowieka, jego dobro stoi wyżej, niż zachowanie przepisów związanych z szabatem. Dobro tego człowieka, stoi wyżej, niż przepis czy tradycje. Jezus czyni dobro i jest przekonany o tym, że czyni to najlepiej jak potrafi. W naszej osobistej modlitwie prośmy dzisiaj, aby nasza postawa zawsze była podobna do Jezusowej. Niech On pobudza i utwierdza nas w dobrych zamiarach. Niech dopomaga nam, byśmy mimo różnorodnych przeciwności, które pojawiają się w życiu, tak jak On, czynili dobro. Prośmy, by tego dobra było jak najwięcej.
fot. pixabay
