Przejdź do głównej zawartości

Wiara - jak to jest? [Mk 8, 11-13]

Faryzeusze zaczęli rozprawiać z Jezusem, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. On zaś westchnął w głębi duszy i rzekł: «Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę, powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu». A zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

>P<

Czy naprawdę, żeby uwierzyć potrzeba znaków lub dowodów? Tego przecież żądają od Jezusa faryzeusze w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Chcą dowodów. Żądają konkretnych znaków na potwierdzenie tego, kim w rzeczywistości jest Jezus. Nie wystarczają im słowa. Często nie wystarczały im także czyny Jezusa. Postawę taką kapitalnie oddaje jeden z punktów katechizmu dla młodzieży pt. "Youcat". W pytaniu 21. "Wiara - jak to jest?", czytamy: "Wielu mówi, że wiara to dla nich za mało, chcieliby wiedzieć. Wyraz «wierzyć» ma jednak dwa zupełnie odmienne znaczenia: gdy spadochroniarz zapytałby kogoś z obsługi naziemnej lotniska: «Czy spadochron na pewno jest spakowany?», a ten odpowiedziałby zdawkowo: «Wierzę, że tak», to skoczkowi nie wystarcza, chciałby wiedzieć. Kiedy jednak poprosiłby przyjaciela, aby mu spakował spadochron, i potem ten na takie samo pytanie odpowiedziałby mu: «Tak, sam go spakowałem, możesz mi wierzyć!», wówczas spadochroniarz odpowiedziałby: «Tak, wierzę ci». Taka wiara to coś więcej niż wiedza, to pewność" ["Youcat" 21]. Wierzymy zatem, że Jezus jest dla nas takim przyjacielem. W Ewangelii według relacji św. Jana czytamy przecież zdanie: "Boga, nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On nam Go objawił" (J 1, 18). Wiara zakłada pewien aspekt tajemniczości, założenia, że to co słyszę z ust Jezusa, jest prawdą. Nie możemy jednak zapominać, że o taki dar również trzeba prosić. Jest on darem Boga. Wiara będzie wzrastała w nas, jeśli otworzymy się na ten dar, damy się poprowadzić w modlitwie i pozostaniemy z Bogiem w zażyłej relacji. Wierzyć to zatem przyjąć Jezusa i to, co ma On do zaoferowania. Wierzyć to zaryzykować i postawić wszystko na Jezusa. Wierzysz?

fot. pixabay 

Popularne posty z tego bloga

Królowa Polski [J 19, 25-27]

Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. >P<      Data 3 maja, wpisała się bardzo mocno zarówno do kalendarza cywilnego jak i kościelnego (liturgicznego). Z jednej strony kolejne rocznica ustanowienia konstytucji z 3 maja 1791 roku, a drugiej uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Dwa ważne wydarzenia związane z naszą Ojczyzną. Do dzisiejszego trzeciomajowego święta, często odnoszę wydarzenia z dzieciństwa, szczególnie wakacje spędzane u dziadków. Pamiętam takie dwa szczególne momenty. Pierwszy związany z wizerunkiem Maryi, kiedy w starej książeczce do nabożeństwa mojej śp. Babci znalazłem wygięty, podniszczony obrazek, który ukazywał samą twarz Matki Boskiej Częstochowskiej. Pamięt
Kliknij po więcej »

Życzenia wielkanocne 2024

Wszystkim zaglądającym tutaj, pragnę życzyć błogosławionych świąt Wielkiej Nocy. Niech Chrystusa Zmartwychwstały przebija się przez nasze skamieniałe, często zamknięte na miłość i pokój serca. Niech wydobywa nas z naszych słabości i lęków. Niech obdarza pokojem, który przynosi!  Niech żyje w nas i poprzez nas! Radosnego Alleluja! Ku refleksji i modlitwie zostawiam piękną modlitwę napisaną przez papieża Benedykta XVI: "Panie Jezu Chryste, w ciemności śmierci stałeś się światłem, w otchłani najgłębszej samotności zamieszkała teraz na zawsze kojąca moc Twojej miłości, w Twoim ukryciu możemy śpiewać Alleluja ocalonych. Daj nam pokorną prostotę wiary, która nie daje wprowadzić cię w błąd, kiedy Ty wołasz nas w godzinach ciemności i opuszczenia, kiedy wszystko staje się niepewne; w czasie, kiedy Twoja sprawa zdaje się przegrywać w śmiertelnej walce, daj nam wystarczająco dużo światła, żebyśmy Ciebie nie stracili; tyle światła, żebyśmy mogli stać się światłem dla innych, którzy go jeszc
Kliknij po więcej »

Uformowani i posłani [Łk 9, 1-6]

Jezus zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, pozostańcie tam i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśliby was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie. >P< Formacja w szkole Jezusa rozłożona jest na konkretne etapy. Na samym początku było powołanie. Nauczyciel wybrał tych, których sam chciał. Zaprasza ich po imieniu by dołączyli do Niego i wyruszyli w drogę. Uczniowie zostawiają wszystko: swoje łodzie, zajęcia, rodziny. Wyruszają w nieznane. Już wtedy musiało to być dla nich nie lada wyzwanie. Pójść za Nieznajomym. Zaryzykować. Wszystko postawić na jedną kartę. Zar
Kliknij po więcej »